Kameraadschap en eenheid

‘Natuurlijk was dit een waanzinnige ervaring!’ Coumans – nooit om een praatje verlegen – vertelt honderduit over zijn belevenissen als commandant van de Limburgse jagers. ‘Wat echt indruk op mij heeft gemaakt is de kameraadschap binnen de eenheid. Het is echt een eenheid. Zo is er bijvoorbeeld de traditie van de Bokkerijdersborrel (borrel waarbij nieuwe mensen geïntroduceerd worden en afscheid wordt genomen van degenen die de eenheid verlaten). Iemand wordt recht uit het hart toegesproken. Prachtig om mee te maken. Dat versterkt de onderlinge band’, aldus Coumans. Daarnaast ziet Coumans een hechte en goede samenwerking tussen binnen de lijn en de verschillende stafafdelingen. ‘Die samenwerking is niet alleen hecht binnen de Limburgse Jagers, ook de samenwerking met andere stafafdelingen verloopt vlekkeloos. Zij bereiden zich voor op missies en op die momenten moet je op elkaar kunnen bouwen en vertrouwen. Tijdens een missie ben je letterlijk van elkaar afhankelijk. Kameraadschap en de wijze waarop met elkaar wordt samengewerkt zijn leerpunten voor de verdere ontwikkeling van integraal samenwerken bij gemeentes.’

Dichter bij burger

Waar Coumans aangeeft dat je als bataljonscommandant dichter bij je personeel staat, merkt overste Goossens juist op dat je als gemeentesecretaris veel dichter bij de burger staat. ‘En daar kunnen wij bij Defensie veel van leren. Tijdens uitzendingen werken we volgens de 3D-benadering: Defence, diplomacy & development. Development staat voor ontwikkeling en daar kunnen we bij gemeentes veel van leren. Zij houden ontzettend veel ballen in de lucht. Zo was ik in die week bezig met projecten rondom stedelijke ontwikkeling en beheer, tot aan rijksbrede programma’s om ontwikkelingsachterstanden bij de jeugd weg te werken. En sprak ik ook nog met ondernemers in de wijk over de problemen waar zij mee te maken krijgen. Een enorme diversiteit. De vaardigheid om met langetermijnprojecten en ad hoc-zaken bezig te zijn en daarnaast nog de politieke dynamiek is iets waar ik veel van heb opgestoken en waar ik echt toegevoegde waarde zie voor bijvoorbeeld compagniecommandanten’, aldus Goossens.

Dynamiek en mobiliteit

Bij een gemeente is de werkdynamiek groter, bij Defensie is de mobiliteit van het personeel groter. ‘Ik was oprecht verbaasd dat sommige werknemers al 30 jaar dezelfde functie uitvoeren. Dat is bij ons ondenkbaar. Een periode van 3 tot 5 jaar is bij ons normaal. Daarna stroom je door. Voor heel lastig in te vullen posities met veel opleidingen is de grens opgerekt naar 7 jaar, maar dat is echt het maximum. Ik denk dat het binnen de overheid wel goed is dat medewerkers vanaf een bepaalde functieschaal vaker rouleren. Dat vergroot je mobiliteit en verruimt je blikveld. IGOM zou daar uitstekend bij kunnen helpen. Je hebt dan dus wel een vaste aanstelling, maar geen vaste functie’, legt Goossens uit.

Door de mobiliteit maakt defensiepersoneel snel carrière. ‘Compagniecommandanten (zeg maar de leidinggevenden aan een eenheid van 150 militairen binnen Defensie) zijn gemiddeld 35 jaar oud. En hebben dan al een schat aan ervaring. Ik zie voor die groep enorme mogelijkheden binnen de overheid’, aldus Coumans. De kans om die waardevolle kennis naar de regio te halen, wordt volgens Coumans vergroot door een probleem waar Defensie mee worstelt. ‘Veel relaties lopen stuk of dreigen uit elkaar te gaan bij defensiepersoneel. Als twintiger is het geen probleem om op uitzending te gaan. Dat verandert als je ouder wordt en een gezin sticht. Daar gaan relaties onder gebukt en een (tijdelijke) carrièreswitch kan dan zorgen voor rust.’

Coumans en Goossens kijken uitermate tevreden terug op hun ruilweek. ‘Het was bijzonder, zinvol, leerzaam en vooral heel erg leuk’, besluiten beide mannen. De ruil krijgt dan ook zeker een vervolg voor andere medewerkers.